Orhan Bahçıvan »Halis Kızılateş«

T.C. Yüzüncü Yıl Marşı Sözleri   Bu Marş Nasıl Yazıldı   Bu güzel ülkemizin bir ozanı olarak, ülkemin kuruluşunun yüzüncü yılını kutlama mutluluğunu yaşarken, T.C. Yüzüncü Yıl Marşı başlığıyla bir marş yazmayı düşündüm. Düşüncemi belli bir süre olgunlaştırdıktan sonra, yavaş yavaş dizeleri kâğıda yazmaya başladım.  Daha sonra 40 yıllık arkadaşım, Kazım Birlik ile bu düşüncemi paylaştım, şiir yazımı bitince hemen Kazım Birlik arkadaşa ilettim, benim görevim bitmişti. Şimdi sıra Kazım kardeşteydi. Birkaç gün bekledikten sonra, Kazım Birlik telefonla seslendi. “Beste Hazır” istersen şimdi telefonla dinletebilirim. Ben T.C. Yüzüncü Yıl Marşı’nı telefonda dinlediğimde sevinç çığlıkları attım. İki dost iki yürek olarak başarmıştık.  Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan bu yana yüz yıl geçti. Bu yüz yıl içinde çok önemli olaylar yaşandı. Bunları uygarlığın getirisi olarak görüyorum. Her şeyin bir bedeli vardır. Biz bu yurdun genç beyinleri, düşünce öncüleri olan değerli yürekleri sa

Göleli CelalOğlan!     Celal-Oğlan gece yazmaz kalemim. Bende saklı kimse bilmez elemim Sevda çekenedir yürek kelamım Düşürme yerlere sesimi Güzel.   Göleli Celal-Oğlan’ın kimlikteki adı Celal Kızılateş’tir. Ardahan Göle ilçesine bağlı Hoşdülbent köyünde (1335) 1918 -1959  yılında doğmuştur. Baba adı Tahir, Ana adı Dildar olduğunu yazmalıyım. Altun Bibi adıyla bilinen ablası aynı zamanda ağıt yakan biriydi.   Beş erkek, bir kız kardeş olarak toplam altı kardeşler. Beş kardeşin en küçüğü diye ağıtlarda geçen dizeye bu yönüyle açıklık getirmeliyim. Bu tanımlama, Altun Bibi denilen ve bilinen belli başlı ağıtları yakan ablasının tanımıdır demeliyim.   Osmanlıca ve Arapçayı küçük yaşlarda köyündeki ileri gelenlerden, Latin alfabesini ise askerlikte öğrendi. Askerlikte okuma yazma öğrenenlere Ali-Mektebinden mezun olmuş derler. Bu olay halk arasında o dönemlerde önemli bir olaydır. » nede olsa Ali-Mektebinden mezun olmuşum « deyip kendilerine pay çıkarırlardı. Bunlardan biride Celal

Hey Filistin Filistin.   1 Sevinçlerin kaynağına iniyor gönlüm Bunu çok iyi biliyorum Gecelerin ortasında çürüyor ayışığı Bak, bunu da biliyorum Ölü deniz uykusuna doymadan Bir yağmur yağsın istiyorum Bir yağmur ki, iliklerim ıslansın Kırlarda buğdaylar dalga dalga olanda Bir kelebek dönüp dönüp saçlarımı koklasın   Gelin gibi salınarak güneye insin rüzgar Talan olmuş şehirlerin ortasında dolansın Hey yosun gözlü kız Kenaneli [i] yağmurlara bulansın istiyorum Pusularken dört yanımı hainlik Gecelerin endişesi çarpar yüzüme Bastıkça toprağına düşman çizmesi Çırpınır çimenlerin üstünde ki yüreğim   2 Dört mevsimin dört kitabı yazılmış Hülyaların içinden sıyrılıp çıkacaksın Kör karanlık acıları yıkarcasına Oturup tek tek okuyacaksın Esir düşmüş gecelerin derinliğini Gözyaşıyla kesmeye yeltendiğin zamanlar   Hey yosun gözlü kız Gözlerin hangi iklimden gelme Bakışın çise yemiş bir gerilla sanırsın Devrilirken saçların filintanın ucuna Ozan yüreğim söze nasıl başlasın İnsan bu, hamsi balığı

Bir Başka Ağıt!   Fethi Savaşçı’nın Anısına!              Şiir dolu bir dünyaya açılsın penceremiz          Deryadan geçtik be usta, çayda mı boğulacağız?          Bir gün, usta çırak ikimiz          Halikarnas Balıkçısı’na konuk gideceğiz!     O öfkeli yüreğin karardı mı diyorsun? Öyle yazdı ardın sıra dostların Sen ki, bir Ödemiş türküsü ağırlığınca Vurdun kendini gurbete Azığında sadece » Kitapla Ekmek « İçindeki soluğu nerelere bıraktın? Nerde senin delikanlı toyluğun? Altmışında ayakların pedal sürerken Bir yıldız olup uçtun Gurbetin kucağında.  Sen ki, üstüne üstüne yürüdün ölümün Zehir kusan Makineler karşısında Sen ki, çocuğuydun özlemlerin Şiir dilinde Sen ki, Onlarca yıl döne döne kavruldun Yel vurdukça Şiir oldun, türkü türkü savruldun Kalem elinde...  Gurbet derler iki dağın arası Bir Yörük ozanın mekânıdır diyorlar Ama. Sen diyorsun ki » Bir ekmek var Orada « Ateşi gür, Fırınların pişirdiği bir ekmek Bu ekmek pas kokuyor Bu ekmek ter kokuyor Efelerin toprağa di