Orhan Bahçıvan »Halis Kızılateş«

  Mor Dağların Çocuğuyum...   Anam beni Mor dağların eteğine doğurdu Harman zamanı   Yüreğim gecenin yeşiline ağlıyor İhanete yenik düşmüş  Cemre varlığını toprağıma salıyor Suyum ısınmış  Zerrenin patladığı bir anda Kırağı düşüyor  Ayaklarımda pranga olmasına rağmen Özgür mahkumum  Gözlerim dikenli tel firarisi Güneş üşümeleri  Ayrılık kendi hanesinde tartılıyor Kurşuni rengiyle  Yitirilmiş umutların arifesinde İnsan hep ayakta  Dönence yüzlü bu dünyanın Temeli yangın  Toprak kan kokunca aniden Kendini parçaladı  Ezgili sesim deryalarda özünü arıtıyor Teferruat dedikleri şeylere  Sancılı bir yaşamın içindeyim bilirsin Tırnaklarım pas tutmuş  Küheylan kişnemesi mahmuz vurgunu Dizginleri koparmış asi  Yaşamın kuytu denilen girdabında Ellerim çiçek yarası Ezgili  Ben bu kaçışların Sesinde yitirdim gençliğimi Bırakın yüreğimi kendi kendine ağlasın  Yanılgı Tozkoparan bir vuruştur derler Sadece kendimi topluyorum tezgahlarda  Şimdi geriye gidiyor ayaklarım

Sarı Gelin Türküsü Ve Derleme Çalışmaları:   Kars, Ardahan, Iğdır yöresi derleme çalışmaları hakkında bir değerlendirme yazısıdır.   Hem Sözlü hem de  yazın alanında günümüze kadar yapılan derleme çalışmaları içinde yer alan yöremiz ve yöremize ait olan türküler, nedense bir bütün içinde değiller. Yığma sistemiyle derlenen bu çalışma türü, yöre ekibi denilen kaynak kişi sunumuyla günümüze kadar gelmiştir. Bu nedenle kaynak kişisi olmayan bir türkünün tam sahasına inemiyoruz.  Yörelerin iç bünyesine girilince şehirler kasabalar beldeler ve köyler akla geliyor. Aklımıza gelen bir başka kavram ise, Ozanlar, ozanlar da yöresel adlar almakla kendilerini ifade etmişler. Göleli Ferman Baba, Merdinikli Türkmen Karaca-Oğlan, Narmanlı Sümmani, Bursalı Halil, Karslı Tüccari, Göleli Nalbant adlarını sayarken daha iç detaya inildiği zaman köy adlarını kendisine mahlas olarak alanlar da vardır. Heveli Babuş, Penekli Zelili, Bardızlı İhsani diyebiliriz.  Bunları niçin yazıyorum?  Bunlar tür