Beyaz Ordu

Beyaz Ordu...

»İşgücü istendi ama insanlar geldi«

Max Frisch

1

Yaradılış itibariyle dağlar

Her sabah gerinir güneşe karşı

Tiyeklerin damarları sızlasın

Eriyen yüreğimdir

Sevinç dalgasıyla çalkalanıyor sokaklar

Söylemedim demiyorum sorulduğu zamanlar

Göğsüme dökülen saçlarınla

Çözülürdü yokluğun deryalar gibi

Çözülürdü anlasana

Bir sigara uzat elin değmişken

Yolculuk uzundur gel helallaşak

Gidip de gelmemek var, usum parçalanıyor

Duygular yalınkılıç, şafaklara çiğ düşmüş

2

Mor menekşe gölgesinde

Ölü ruhlu kızların o solgun bedenleri

Kulağımın üstünde bir kırmızı karanfil

Yürüdüm, dağların ardına düştüm

Neden sonra »bağcı baba bağ bilemez«[i] dediler

Ölü yatırımlar dalgalanıyor sokaklarda

Camları tırmalayan o sevdanın anlamı ne?

Hayalci yaklaşımla, yıkılıyor umut dünyamız

Yağmurların serpilip gürlediği zamanlar

Bırakın, gölgemi alıp buradan gideyim

Kendimden korkuyorum, beyaz ordu çoğalıyor

Ve benim olmayan yamaçlar üstünde

Çarık yıpratmak istiyor, »Demir Ökçe«[ii] hesabına

3

Üstümüzden gelip geçen turnalar

Bizim ele uğrar mı ki yolunuz

Küçük Asya'm, umutlarım, yeşil dalın yaprağı

Çözemedim kendimi törpülenmiş demirlerin üstüne

Alın terim lal-ı mercan

Özlemlerim buruk buruk gözlerimi sarıyor

İnsanlar savruldu vatan hücrelerinden

Döküldü yad ellere bir maşrapa su gibi

Gözleri umut dolu, saç sakal apak

Tarla, traktör, dükkan, üç beş ev

Böyle sorgusuz

Böyle tez ayak nereye dilber gözlüm?

Nereye söylesene?

Haram suyun ötesinde namus belası

Mavi donlu nergislerin yaprağında güzellik

Anaçbend’in eteğine yaslanmış da yatıyor

»A benim canım«[iii] böyle bağbanlık olmaz

Güle düşman, bülbüle düşman geceler

4

Efsunlanmış, tılsımlı kızların

Gözlerine sevda kırıntıları dökülsün

Çobanaldatanlar peydahlandı

Ey kırların sahibesi halkı uyandır

Şakağıma çarpıyor damarların vuruşu

Essen şehri, bulutların ortasına gömülmüş

Akşamları türkülerin acısıyla mayalı

Sevdamıza gurbetin bedbahtlığı karışmış

Giderayak yaşlanıyor hasatsız tarla gibi

Sen

Yaşamı betimleyen tanrıça yüzlü kadın

Ömrüm bir ağıttır

Süzülür sevgilerin gül damlası öbeğine

Gurbet, kar gibi dökülürken saçlarıma

5

İşçilerin dünyasına takılıyor gözlerim

Bulutlu bir gecenin ortasından geçerken

Orkinosun sesiyle kıyıları dövüyor deniz

Ve ben yine şiirlere sığınıyorum

»Şafak Türküsü«[iv] gelir ellerime tutunur

Halayda sallanan mendiller gibi açık

Bir umut dolanır yürek babına

Büyür ellerimle beslediğim karanfil

»Yıkıl dağlar yıkıl sılam görünsün«[v]

Umutların çiçek yüzlü olanları yetişti

Toprağı özlemle mayalanmış asi

Şimdi,

Tanrıçanın göğsünden emzirilsin militan

Üç saatlik gurbetin beyaz ordularına karşı

6

Beni alıp türkülerin içine koyun

Manilerle besleyin, ninnilerle büyütün

Yoksul bir yaşamın ortasına giderken

Ellerimde iş görmenin hüneri

Gözlerimde umudun

Neye yarar

El kapısı ekmek kapısı olduktan sonra

Beni böyle el-pençe divan kılan

Gelecek günlere olan umudum

Güzel günlere olan inancım

Artık

Umut karın doyurmuyor bilesin

Morötesi bir yaşamın içinden geçiyorum

Özlediğim yaprakların rengidir

»Arzuhalim biline«

7

Bir halay havasıdır

Bağlamanın tellerine yaslanır

Damarda kan

Gönlümün menendi kesildi işte

Akşamüstü

Sulusepken kar yağıyor dağlara

Salın beni salın beni gideyim

Türkülerin dem vurduğu yaylaların üstüne

Beyaz ordu neferleri kapıları çalmadan

Beyaz ordu neferleri beni hedef almadan

Orhan Bahçıvan, Halis Kızılateş.

»Şiiristan Merhaba, Memleket Yayınları, 1989«

---

[i] Göle yöresi halay havalarından.

[ii] Jack London’un romanı

[iii] Bir tekerlemeden

[iv] Nevzat Çelik, Şafak Türküsü

[v] Bir Hoşdülbent türküsünden