Göleli Ozan Süleyman.

Göleli Ozan Süleyman

1954 yılında Göle’nin Hoşdülbent köyünde doğdu. İlkokulu köyünde okudu. Asıl adı Süleyman Kızılateş'tir.

Küçük yaşlarda babası Sofu Emmi'den (1886–1984) Kuran okumasını öğrendi. Birçok türküye kaynaklık etmiştir.

Kaval çalmasını abisi Enver Kızılateş ve Babasından öğrendi. Aşıklık geleneğine ve şiire küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı. Çevresindeki tüm aşıkların etkisi var yetişmesinde.

1987’de İstanbul’a yerleşti. Halen İstanbul'da yaşamaktadır. Gurbet diye bildiği yerden sılasına duyduğu özlemden dolayı şiirlerinde genelde sıla özlemi ağır basmaktadır.

****

Benim

Bunca cefa ile yaktı canımı

Olmaz mı hiç sefa vayıma benim

Gelinler ah çeker kızlar ağlaşır

Bu kara duvaklı toyuma benim

Her zaman ağlarım hiç yüzüm gülmez

Zalim yar naz eder yanıma gelmez

Felek tuzak kurmuş kadrimi bilmez

Dostlar koşa geldi hayıma benim

Zamanı da deli gönül zamanı

Aşkın sabrı yoktur vermez amanı

Süleyman neylersin bunca gümanı

Şivan düştü gönül köyüme benim

Bu İlde

Ben hep bekliyorum halen görmedim

Ne gelen var ne duran var bu ilde

Neyi bekliyorum nedir bilmedim

Ne kalan var ne soran var bu ilde

Mürekkepler gibi doldum kaleme

Düştüm dile rüsva oldum aleme

Yakışır mı benim gibi gulama

Ne alan var ne veren var bu ilde

Ah u zar eyledim ulu Mevla'ya

Saçıma ağ düştü girdim deryaya

Ey Süleyman daldın bugün yine rüyaya

Ne bilen var ne gören var bu ilde

Düştüm

Cihan-ı alemde levh-i kalemde

Sıdk ile sevilen gülzara düştüm

Ta Adem'den beri talihim yoktur

Özce sevilmedik bir yara düştüm

Aylar yıllar geçti güne aldandım

Baktım da geriye düne aldandım

Kadir kıymet bilmez cana aldandım

Nuh’un tufanıyla Hazar’a düştüm

Hak yaratmış türlü türlü kulları

İş başa düşünce sıva kolları

Sevda çekenlerin tutmaz elleri

Bire sevdalandım bin zara düştüm

Süleyman yanıyor alem bendinde

Kalp ateşe düşmüş aşkın kendinde

Yedi derya seli geçse bendinde

Hayırsız elinden nazara düştüm

Geleceksen Gel

Beni sevdalara salan ey mahım

Bozuldu bağlarım geleceksen gel

Yüreğimden çıkmaz figanım ahım

Son oldu çağlarım geleceksen gel

Erimeyle bitmez dağların karı

Seyrangaha çıksak görsek yüzleri

Çok soğuk zamanda sarkar buzları

Donmadan dağlarım geleceksen gel

Sen düşünsen dostun yakmazsın nara

Bir yüzüm ağ oldu bir yüzüm kara

Zemheri ayında düşmüşüm dara

Ah çeker ağlarım geleceksen gel

Aslım Çolakoğlu adım Süleyman

Bu aşkın uğruna gitti din iman

İçimde sadece kaldı bir güman

Eridi yağlarım geleceksen gel

Gelir

Hayal ile gezdim bütün illeri

Sağ eli sol elle tutasım gelir

Pembe dudakları tatlı dilleri

Bir değil bin kere yutasım gelir

Cefalı aşkımın çilesi bitmez

Benim dertlerime Lokman kar etmez

Yolum kışa döndü kervanım gitmez

Üşüdüm koynunda yatasım gelir

Düşer isen bir gün benim ahıma

Derdin geldi derman oldu ruhuma

Girme n’olur girme gel günahıma

Kerem gibi yanıp tütesim gelir

Ela güzel sarı saçlar belinde

Gelin olmuş mor kınalar elinde

Şeker olsam ağzında ki dilinde

Süleyman yerlere batasım gelir

Senin İçin

Dolup dolup ah çekerek ağlarım