Acılar Da Üşür!

Acılar Da Üşür!

 

Zemheri eşkıya kesildi kapımıza
Tükendi güneşin adaleti
Mutlak pencereme sığırcıklar gelmeli
Zemherinin varlığıyla
Kuşlar da üşür! 

Çağrışımlar sonucu çatlayan hüzün
Cemrenin gelişini bekleyecek
Nevruza ulaşmadan
Soğuklar demirlediyse içimize
Yürekler de üşür! 

Dipdiri kalmanın tek yolu
Dönence gölgesinde var olmak
Düşünce totemiyle
Gidip gelmeler çoğalıyorsa
Sözler de üşür! 

Suya benzeyen ne varsa çözülecek
Direnmeyi unutursa kızıl ibrişim
Kozalar de üşür! 

Beyaz kağıtların içine sinmiş
Sevda sayılan duyguların kalıntısı
Elimizde taşınırken ağıtlar
Hepten perişan olduysa eğer
Ezgiler de üşür! 

Benim umudum
Güvercinin kanadına tutunmuş
Direnç denilen şeyler adına
Kırlangıç sürüsü çekip giderse
Sular da üşür! 

Geceler yalınayak
Zincir halkası ayrıntılar görülmez
Ufak tefek gündelik gezintiler
Beynimizdeyse eğer
Ayaklar da üşür! 

Gül gülistan değil yaşam
Kılıç üstü Fizan derler gidişe
Bunca telaş, bunca çaba boşuna
Yelesi terlemiş bir küheylansa keder
Acılar da üşür.!

Orhan Bahçıvan »Halis Kızılateş«

»Acılar Da Üşür 2002« Kitabımdan.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Alagöz Dağı’nın Çocukları / Çolaklar / »Kızılateş Sülalesi«

Merdinikli Türkmen Karaca-Oğlan...

Göle Yöresi Halk Oyunları