Deniz, Gemi ve Ben

Deniz, Gemi ve Ben

Denizler sürgün yemişti

Karalar vurgun

Gemi limanı bulamıyordu

Ve ben o geminin kaptanıydım

O gece

Limanlar sürgün yemişti

Sonbahar sürgün

İstanbul kaç tepeli şehirdi

Sordum ama hiç söylemedin

Sesin

Dilinle dişin arasında yitiyordu

Ben hangi limana sığınacaktım

Hangi yürekle ısınacaktım

Çaresizdim

Bağırdığımı hiç duymadın

Görmedin gözlerimin sesini

Yüreğimin nefesini

Saklambaç

Çocuksu bir oyundur anılarımda

Gelmez bir daha

Gelemez bir daha benim dünyama

Gitti gider kırlangıç

Ne çok şey saklıydı iç dünyamızda

Hiçbirini gün yüzüne çıkarmadım

Onun için sen

Özlemlerimi de görmedin

Gözyaşlarımı da

Yüreğimin kavrulup yandığını da

Vurgun yemiş bir denizin üstünde

Susuz kaldığımı da

Yazdığım her dizenin içinde

Bir tadımlık özlem varsa

Bir tadımlık istem varsa

Bilesin ki

Vurgun yemiş denizlerin üstünde

Uzak diyarların üşümüş sürgünüdür

Deniz dedim kara dedim su dedim

Sisli bir gecenin istemini unutmuşum sanma ha

Sis bastırır liman alır gemiler

Susar dalgalar

Yakamozları görmek için

Gözlerin iner kıyılara

Balık kokusu mayhoş bir tat

Ürperir yelkenlere çarpan esinti

Bekledim sis ötesi görüntüler görünsün

Görünmedi gölgen dahi limanda

Deniz gemi ve ben

Bekledik bekledik bekledik

Neredeydin sen

Orhan Bahçıvan